İlk aşık oluşumdu, sen vardın. Sonra ağlamaya başladım, sen vardın.
Yalnız kaldım kurtulamadım, sen vardın. Saçlarımı savurdum, sen vardın. Kendi krallığımı kurdum, sen vardın. İlerleme kaydettim hayatımda, sen vardın. Sessiz sokaklarda yürüdüm, sen vardın. Elimi hiç bırakmadın. Kaçmayı düşünürken yine sen vardın. ''Gitme'' demek için sen vardın. Oturdum denizi izledim, başucumdaydın. Seni bırakıp gidemedim. Sonra rüya gördüm, içinde hep sen vardın. Sen benim yaşanmışlıklarımsın. Sen ne güzel kokuyorsun İstanbul.

Beni kalbinde değil boxerında taşıyan erkeklerden sıkıldım.

Bir varmış bir yokmuş. Kız birgün bir düş görmüş. Bu düşü melekler koruyormuş. Dünya'ya kötülük inmiş. Kız sadece uyumuş. Uzak iklimlerden hikayeler edinmiş kendine. İnsanları mutlu etmeye çalışmış. Gördüğü düşe davet etmiş hepsini. İnsanlar mutluluğu reddetmiş. Kirli bir dünya yaratmışlar kendilerine. Kız tek başına kalmış. Meleklerin korumasını reddetmiş sonra. Kötü dünyaya adımını atmış. Diğerleri gibi olması gerektiğini anlamış yaşayabilmek için. Çok kirletmişler kızın ruhunu. Yıkandığı hiçbir nehir temizleyememiş. Kız toplamış ruhuna ait ne var ne yoksa. Kendini başka bir dünyaya kapatmış. Bu masalda mutlu bitememiş.