8 Haziran 2009 Pazartesi

Yıkılamayan duvarlar altında yarısı çıkmış ojelerimi öpüyorum. Duvarlarda bir birsilinmiş güzel çocukların yüzleri var. Kırmızı rengin silemediği bir geçmişe sahibim. Yollar uzak, yollar uzun, yollar sana çıkmıyor. Buz dolabında sakladığın, henüz kokuşmamış şehirlerine ulaşamıyorum. Atamadığım rüyalarım var görmekten korktuğum. Kendini yineleyen cümlelerim posta kutumda yenmeyi bekleyen. Uçurumun kenarında yeni kararlar alan saçlarım var. Uçurtmalarımın iplerini sakın bırakma, nereye gideceklerini bilmiyorlar.

1 yorum:

  1. . ..aslında biliyorlar. .bilip bilmiyor.muş gibi yapmak bizi yorgun bırakan. .en kötüsü de yorulanın sadece biz olmamız. .yaşıyor.muş gibi yaparak.

    YanıtlaSil