Hayatıma getirdiğin legal yalanarla uyanıyorum her sabah. Gözlerimi nereye saklayacağımı bulamıyorum ağladığımı görme diye. İki küçük çocuk olabilirdik, oynamayı öğrenebilirdik, yarım kalmamayı öğrenirdik... Yetersizlik duygusunun omuzlarıma bindirdiği yükü taşıyacak ayakarım çoktan gitmişler. Ne zaman güzel bir cümle kursam içimdeki siyah boşlukta boğuluyorum. Her gidişimde evime geri dönüyorum. Aklımın almayacağı aşklara kalkışıyorum, ben artık kendimi tanımıyorum.