Cümlelerim içimde paramparça oldu.
Her gelen geceyle daha da kirleniyorum.
Konuşmak istiyorum, anlatayım istiyorum nasıl yaşadığımı, nasıl ağır geldiğini bu ruhsal yalnızlığın.
Ben güzel olduğumu duymak istemiyorum.
Daha içten cümleler istiyorum küçük görünüp kocaman olan kalbim için.
Boşlukla doldurulmuş dünyamda küçük bir ay ışığı istiyorum.
İnanıyormuş gibi yaparken söylenenlere gözlerimi kaçırmak zorunda olmak istemiyorum.
Aynı yere her dönüşümde gözyaşlarım ıslatmasın yanaklarımı istiyorum.
Kaybedilen saflık kapıma yeniden geldiğinde evde olmak istiyorum.
Uzadıkça yollar önümde geldiğim noktadan uzaklaşmanın hüznü paramparça ediyor ayaklarımı.
Rüya görmek için uyuyorum yalnızca.
Bazen buğulu bir şekilde görüyorum arkanı dönüp gidişini.
Bıraktığın gibi saf olmak istiyorum.
Birileri geliyor, birileri gidiyor, birşeyler alıyorlar benden, kötü anılar bırakıyorlar.
Bembeyaz düşlerimi siyah noktacıklar işgal ediyor.
Evimin kapılarını kapatıyorum.
Rahat bırakın beni, temiz kalayım.