22 Kasım 2009 Pazar

Evden çıkıyorum ve adımlarım beni sana getiriyor. Sen bay Huzur. Yanına uzanıyorum bana bakıyorsun. Sanki daha önce görmedigin güzel bir rüyaymışım gıbı. Zaman nasıl geçiyor anlamıyorum. İyi ki yeniden varsın. Adın hep bende kalacak ve kimse bilmeyecek bay Huzur.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder