14 Ocak 2009 Çarşamba


Tükürüklü kağıtlar, uzun ince bir deliğin içinden uçarak bana doğru geliyordu.
Nefret ettiğim duygu yine içimde bir yerlere yerleşmişti.
Yanıp sönen ışıklar vardı.
Ellerinde su dolu kovalarla yürüyen insanlara baktıkça, felaketin yaklaştığını anlayabiliyordum.
Buralar diğer yerlerden çok farklıdır.İnsanın hislerini güçlendiriyor.
Samimi gülümesemeler ve içten sevmeler var.
Bu şehri reddetmeye çalıştıkça daha da içine giriyorum.
Doğup büyüdüğü, hergün yürüdüğü yolları bırakamıyormuş insan.
Kaçmaya çalışıyorum o eski fotoğraflardan, o eski insanlardan...
Kaçmak zor, seni sen yapan herşey birgün seni geri çağırıyor bırakıp gittiğin o yere.
Serin yaz akşamları yaşadık, üşümemek için bir hamakta iki kişi yattık.
Rakılar içildi, sohbet edildi.
Bu küçük yerin sevecenliğini büyük şehirin kasveti dolduramadı.
İnsanlar tanıdım, şehirler gezdim, farklı diller duydum.
Hiçbiri içimi ısıtmadı bu şehirin dili kadar.
Kalbimi kıran herkesin, herşeyin çaresi bu şehirde.
Küçük balkonda karşıki dağları izliyordum sessiz gecelerde.
Hayallerimi anlattım hep onlara.
Zaman zaman geri döndüğümde konuşuyorum onlarla.
Bana hep ''hayallerinin bir kısmına kavuştun, ama dikkat et insanlar kötü'' diyorlar.
Anlatmaya çalışıyorum tek başınalığa ne kadar alıştığımı, hayallerimi artık yalnızca kendimle konuştuğumu...
Sen yine de dikkatli ol diyorlar bana.
Çocukluğumu, ilk gençliğimi, beni...Tanıyorlar...
Ne kadar şarkı varsa aklımda söylüyorum onlara.
Sesim kötü biliyorum, biliyorlar...
Her detone oluşumda gülüyorlar.
Hayatın sana öğrettikleriyle büyüdün dercesine bakıyorlar yüzüme.
Gitme, bize şehir hikayeleri anlat diyorlar.
Geldiğim yer çağırıyor bu defa beni, kocaman, samimiyetsiz gülümsemelerin olduğu şehir.
İnsan küçük yerde yaşayıp büyüdüyse eğer büyük şehir insanına anlam veremiyor.
Bu kadar duygusuz, bu kadar kendi halinde olmak neyin nesi?
Bu şehirde içki masalarında gençlikler, aşklar konuşulmuyor.
Sadece iş.
Hayatın aslında değerlerinle varolduğunu unutuyorsun.
Yarış içine girmek için zorlanıyorsun.
Kelimelerin anlamlarını yitiriyor.
Özlüyorum şimdi geldiğim o yolları...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder